STRATEGIA GRY W POKERA OMAHA HI-LO – ZOSTAŃ MISTRZEM W GRZE Z DZIELONĄ PULĄ

Omaha Hi-Lo, gra znana też jako Omaha 8 or Better, to popularna odmiana pokera Omaha, która wymusza modyfikację tradycyjnej strategii gry w pokera ze względu na dzielenie puli między najwyższe i najniższe ręce, jeśli te ostatnie da się wskazać.

Jeśli chcesz zostać mistrzem w grach z dzieloną pulą, musisz wyjść poza utarte drogi postępowania znane z pokera tylko z wysoką ręką i stworzyć rozwiązania, które odpowiedzą na specyficzne potrzeby graczy przy stołach high-low. Tutaj trzeba myśleć nieszablonowo.

Zanim przejdziemy do omówienia konkretnych strategii, omówmy kilka podstawowych szczegółów, które będą Ci potrzebne.

OMAHA HI-LO: ZASADY GRY I ROZGRYWKA

Jeśli wiesz, jak grać w pokera – konkretnie w innych odmianach pokera – to raczej nie będziesz potrzebował wiele czasu na załapanie podstawowych zasad pokera Omaha Hi-Lo.

Dla porządku jednak omówmy strukturę gry w pokera Omaha hi lo.

Podstawy

• Karty gracza. Każdy gracz otrzymuje po 4 karty własne.
• Karty wspólne. Na środku stołu pojawi się łącznie zestaw pięciu kart odkrytych do wykorzystania przez wszystkich graczy.
• Cel. Gracze muszą zbudować najlepsze (najwyższe lub najniższe) ręce z 5 kart, łącząc w tym celu dokładnie dwie spośród swoich 4 kart własnych oraz dokładnie 3 karty wspólne z pięciu, które rozda krupier w czasie całej partii.

Zasady wysokich rąk

• Wysokie ręce są zgodne ze standardową hierarchią układów pokerowych, a więc – od najniższych kombinacji – są to: wysoka karta, para, dwie pary, trójka, strit, kolor, ful, kareta, poker i poker królewski.
• Gracze mogą wykorzystać dowolną kombinację, pod warunkiem że będzie się ona składała dokładnie z dwóch własnych i trzech wspólnych kart.

Zasady niskich rąk

• Niski układ będzie składał się z kart o wartości maksymalnie 8 punktów bez par (stąd reguła i alternatywna nazwa gry “8 or Better”).
• Asy mogą być wykorzystane jako niskie karty, a strit oraz kolor nie muszą dyskwalifikować niskiej ręki przy wielu stołach.
• Najlepszą – najniższą – ręką jest A-2-3-4-5, układ znany jako koło, czyli wheel.
• Niskie ręce porządkuje się według najwyższej karty – im ma ona mniejszą wartość, tym lepiej – zatem 7-6-5-4-3 pokona układ 8-7-6-5-4.

Dzielona pula

• Jeśli jeden z graczy zbuduje wysoką rękę, a drugi najniższą, która się kwalifikuje, to pula będzie dzielona po równo między tych dwoje graczy.
• Scoop: jeżeli w danym rozdaniu nie ma niskich rąk (żadna nie spełnia wymagań) lub gracz ma jednocześnie najwyższą i najniższą rękę, to może zebrać całą pulę, co określa się mianem scoopa.

Najważniejsze reguły

• Zasada 2+3: gracz musi wykorzystać zawsze dokładnie dwie własne i trzy wspólne karty zarówno w budowie niskich, jak i wysokich rąk.
• Niskie spełniające wymagania: jeśli żaden z graczy nie zbuduje niskiej ręki zgodnej z zasadami, to całą pulę otrzyma gracz z wysoką ręką.
• Blindy: Omaha Hi-Lo zwykle ma strukturę fixed lub pot-limit, a gracz muszą wnieść zakłady blind, żeby zacząć rozgrywkę.

JAK GRAĆ W POKERA OMAHA HI-LO

Przyjrzyjmy się strukturze gry w pokerze Omaha hi lo.

• Pre-Flop:
  • Rozdawanie: każdy z graczy przy stole otrzyma 4 karty własne.
  • W pierwszej rundzie licytacji: począwszy od gracza po lewej stronie big blinda i zgodnie z ruchem wskazówek zegara gracze wykonują swoje akcje. Jako ostatni będzie grał button. Gracze mogą wykonać jedno z kilku zagrań:
    • Call: wyrównać dużą w ciemno.
    • Raise: Podbić zakład.
    • Fold: Odrzucić swoją rękę i zakończyć rundę.
  • Runda prowadzona jest do chwili, w której każdy z graczy sprawdzi, podbije albo się podda.
• Flop:
  • Rozdanie flopa: krupier odkrywa trzy odkryte karty wspólne na środkowej części stołu.
  • Druga runda licytacji: zaczyna pierwszy aktywny gracz na lewo od krupiera. Można wykonać jedną z kilku akcji:
    • Check: pominięcie akcji bez betowania (jeśli żaden zakład nie został wniesiony).
    • Bet/Raise: wniesienie zakładu albo podbicie.
    • Fold: poddanie ręki.
  • Runda trwa do wykonania akcji przez wszystkich graczy.
• Turn:
  • Rozdanie turna: odkrywana jest czwarta karta wspólna na stole.
  • Trzecia runda licytacji: podobnie jak w poprzednich rundach licytacji, gracze mogą pasować, postawić, podbić, sprawdzić albo się poddać.
• River:
  • Rozdanie rivera: tu następuje kolejna runda licytacji, już ostatnia, ale najpierw odkrywana jest piąta z kart wspólnych.
  • Ostatnia runda betowania: gracze po raz ostatni podejmują działanie i tym razem również może to być check, bet, podbicie albo poddanie ręki.
• Showdown:
  • Po zakończeniu wszystkich rund licytacji gracze, którzy jeszcze pozostają w grze, odkrywają swoje ręce.
  • Pula jest przyznawana w połowie najwyższej i najniższej ręce albo – jeśli nikt nie zbudował najniższej ręki zgodnej z zasadami – całość otrzymuje gracz z najwyższym układem.

ISTOTA STRATEGII W POKERZE OMAHA HI-LO

Strategia jest kluczowa, ponieważ Omaha Hi-Lo jest grą o immanentnej złożoności wynikającej z rywalizacji o podzieloną pulę. Jeśli nie stworzy się mocnego, uzasadnionego i racjonalnego podejścia, można zostać pokonanym przez przeciwników wykorzystujących słabe ręce albo błędne decyzje.

Natura gier split-pot jeszcze zwiększa znaczenie prawidłowego doboru rąk startowych i uważności w czasie prowadzenia rozdania. Gracze muszą świadomie podejmować decyzje dotyczące układania wysokich, niskich lub takich i takich rąk. Jeśli na tym etapie popełnią błąd, prawdopodobnie doświadczą sporych strat wynikających z przegapienia dobrej okazji.

ZAŁOŻENIA STRATEGII W OMAHA HI-LO

W pokerze Omaha Hi-Lo prawidłowa strategia gry siłą rzeczy wykracza poza próby budowania rąk o najwyższej wartości. Gracze muszą zawsze mieć na uwadze możliwość prowadzenia gry w obu kierunkach, co szczególnie dla początkujących graczy będzie dość trudne. Jest to jednak konieczne podejście, jeśli chce się mieć jak największe szanse na wygranie całej puli albo jej połowy.

Omówmy założenia strategii w podziale na trzy kluczowe elementy: wybór rąk startowych, zrównoważoną grę na niskie i wysokie układy oraz znaczenie pozycji przy stole.

DOBÓR RĄK STARTOWYCH

Wybór właściwych rąk startowych jest istotny, ponieważ może narzucić postępowanie na resztę danego rozdania. Najlepsze ręce to takie, które pozwalać będą na grę zarówno w stronę niskiego układu, jak i wysokiego.

To mogą być na przykład A-2 lub A-3 w kolorze, ale także karty w kolorze z asem w połączeniu z silną wysoką kartą. Dadzą one szansę walki zarówno o niski układ, jak i układ wysoki.

Ręce, które nie mają potencjału rozwinięcia ani w niski układ, ani w dobrą rękę wysoką, bo na przykład są to same wysokie karty bez łączników, co do zasady dają niewielki zysk i rodzą ryzyko utraty żetonów.

RÓWNOWAŻENIE GRY NA WYSOKIE I NISKIE RĘCE

Zbyt agresywna gra w celu zbudowania wysokiej ręki może sprawiać, że gracz stanie się podatny na poćwiartowanie (nie dosłownie oczywiście – chodzi o sytuację, w której wygrywa się nie połowę puli, ale jedną czwartą puli). Z drugiej strony, skupienie tylko na niskich kartach może prowadzić do przegapienia potencjalnie dobrych rąk z górnego zakresu.

Najlepszym podejściem będzie zidentyfikowanie takich rąk, które można zagrać w obie strony i dostosowanie stylu gry do tego, co będzie się działo na stole. Elastyczność jest tu podstawą. Należy móc wrzucić wyższy lub niższy bieg w zależności od tego, czy karty wspólne będą premiowały niskie układy, wysokie, czy może dadzą szans na wygranie całej puli.

POZYCJA I JEJ ZNACZENIE W GRACH OMAHA HI-LO

Pozycja może być traktowana jako zasób na własnych prawach w grze Omaha Hi-Lo, ponieważ daje więcej (lub mniej) informacji, na których można się oprzeć, podejmując decyzję i będzie stanowiła też ważny element w strategii kontroli wartości puli.

Kiedy gra się jako ostatni w danej rundzie betowania, można obserwować, jak działają i reagują inni, a to cenne wskazówki co do ich rąk.

Jest to szczególnie ważne, kiedy trzeba podjąć decyzję o budowie niższej lub wyższej ręki – można ocenić, z kim trzeba się będzie zmierzyć w każdym z tych scenariuszy.

Grając z późnej pozycji, można również stawiać zakłady z większą pewnością, kiedy ma się przekonanie, że można zdobyć całą pulę, a z drugiej strony – uniknąć błędów, kiedy sytuacja nie jest jasna.

ZAAWANSOWANA STRATEGIA OMAHA HI-LO

Po opanowaniu podstaw, możesz zabrać się za analizę znacznie bardziej złożonych strategii, które pomogą wynieść rozgrywkę na zupełnie inny poziom. Jednak wiedz, że zaawansowane techniki będą wymagały wnikliwej analizy i precyzji wykonania, jeśli mają faktycznie dać wymierną przewagę w złożonej sytuacji.

CZYTANIE STOŁU W POSZUKIWANIU WYSOKIEGO I NISKIEGO POTENCJAŁU

Czytanie stołu w pokerze Omaha hi lo jest bardziej skomplikowane niż w innych odmianach pokera, ponieważ nie bierze się pod uwagę tylko potencjału budowy wysokich rąk, lecz także niskich.

Kluczowe będzie tu rozpoznanie, czy tekstura będzie nakierowana na grę wyłącznie na wysokie ręce, czy też może rozwija się okazja do gry na niskie. Stół, na którym leżą trzy niskie karty (od ósemki w dół) będzie sugerował spore prawdopodobieństwo rozwoju niskich rąk. Tam, gdzie na stole leżą pary, należy się spodziewać gry na wysokie ręce.

KONTROLA W PULI I ZARZĄDZANIE BUDŻETEM

Jeżeli zależy Ci na ochronie budżetu, to w pierwszej kolejności należy skupić się na kontrolowaniu puli. A to nie jest łatwe zadanie w grze typu split-pot. Kontrola wartości puli będzie jeszcze ważniejsza, jeśli trzymasz rękę, która ma potencjał wygranej albo z wysokiej, albo z niskiej strony, ale zostanie pokonana w drugim zakresie.

Ograniczając wartość puli, minimalizujesz ryzyko związane z walką o jedynie połowę puli. Ta gra bywa niekiedy bardzo zmienna, więc zarządzanie bankrollem jest niezmiernie istotne z punktu widzenia gracza.

GRA PRZECIWKO AGRESYWNYM ZAWODNIKOM W POKERZE OMAHA HI-LO

Agresywni gracza to z jednej strony poważne zagrożenie, ale z drugiej też spora szansa w Omaha hi lo. Kiedy ktoś gra przeciw Tobie agresywnie, musisz odróżnić prawdziwą siłę od blefu – bez tego nie wiadomo, co dalej zrobić.

Agresywni gracze będą oczywiście naciskali, kiedy będą mieli silne ręce, szczególnie jeśli wyczują zawahanie po stronie innych uczestników gry.

Jednym ze skutecznych zagrań, którymi można się posłużyć, żeby ich skontrować, jest przyjęcie węższego zakresu i pozwolenie im na wygrane do chwili, w której samemu mając rękę premium, uda się przejąć całą pulę.

Przeciwko bardzo agresywnym oponentom można też zastosować slow-play na wysokich i niskich rękach. Wówczas agresywny rywal może zbytnio się zaangażować w pulę, wierząc, że będzie w stanie zgarnąć wszystko.

BLEF W GRACH OMAHA HI-LO

Blef w pokerze Omaha Hi-Lo wymaga większego wyczucia niż w innych odmianach pokera – oczywiście ze względu na podział puli między niski układ kart i wysoki. Żeby blef miał szanse powodzenia, trzeba uwzględnić i teksturę stołu, i tendencje przeciwników.

Stoły, przy których trudno jest zbudować określoną przez zasady Omaha niską rękę i takie, przy których nie da się zabłysnąć najlepszym niskim układem, będą świetnym środowiskiem dla blefu, szczególnie jeśli ma się w ręce inne karty, które zablokują przeciwnikom możliwość zbudowania prawdziwie mistrzowskich rąk.

Nadal jednak format split-pot będzie sprawiał, że blef będzie związany z ryzykiem.

Wielu graczy zamiast tego postawi na półblef, jeśli mają w ręce outy do niskich albo wysokich układów. W takim scenariuszu wciąż można naciskać na graczy, ale mając jakieś konkretne atuty.

OMAHA HI-LO: STRATEGIA W TURNIEJACH I GRACH ZA PIENIĄDZE

W pokerze Omaha, tak samo jak innych pokerach, są pewne różnice między strategią turniejową a strategią stosowaną w grach za pieniądze. Oto czynniki, które należy brać pod uwagę:

Cel i tolerancja poziomu ryzyka:

• Turnieje. Celem jest przede wszystkim przetrwanie, bo gracze otrzymują tylko jedną szansę na grę. Zarządzanie ryzykiem i wybór rozdań, w które warto się zaangażować, to podstawa, jeśli chce się zachować swój stack. Błędne decyzje podjęte na wczesnych etapach będą się tylko kumulowały, więc cierpliwość i ochrona żetonów będą miały krytyczne znaczenie.
• Gry za pieniądze. Skupiać się tu należy na długoterminowym zysku. A ponieważ można zaczynać grę wielokrotnie, ma się więcej elastyczności i można podejmować większe ryzyko. Gracze mogą pozwolić sobie na spekulacyjną grę i większą agresję bez obaw o trwałą eliminację. Tu właśnie przydają się bardziej skomplikowane, kreatywne style gry.

Turnieje: przetrwanie i zarządzanie stackiem

• Wybór ręki. W turniejach ręce startowe z potencjałem zdobycia całej puli będą szczególnie wartościowe. Blindy będą rosły z czasem, więc trzeba będzie gromadzić żetony, ale nie można robić tego, goniąc marginalne ręce, bo wtedy wygrywa się najwyżej połowę puli, a często w ogóle traci się swoje żetony, zamiast cokolwiek zyskiwać.
• Ochrona żetonów. Zachowanie pokaźnego stacka jest nieodzowne, jeśli się chce przetrwać w turnieju. Tu nie ma drugiej szansy, więc należy za wszelką cenę unikać rozhuśtania wartości stacka. Gracze powinni unikać niepotrzebnego ryzyka na rękach, które nie dają wielkich szans – dotyczy to szczególnie początkowej fazy turnieju, kiedy blindy wciąż są dość niskie.
• Późniejsze fazy turnieju. Na późniejszych etapach turnieju blindy rosną, a gracze są zmuszeni do przyjęcia bardziej agresywnej postawy. Przy krótkim stacku czasem trzeba będzie zagrać all-in i najlepiej będzie zrobić to na ręce, która ma szansę na wygraną z góry i z dołu. Uwaga jest już przesunięta z przetrwania na eliminację przeciwników, szczególnie w bubble’u, gdzie obawa o wypadnięcie z gry jest spora.
• Bubble. W okolicy bubble’a tylko najlepsi zdobywają wygrane. Trzeba grać ciasno i unikać bankructwa. To daje okazję do przejęcia blindów i zdobycia puli dzięki agresywnej grze. Jednak nadal należy powstrzymać się przed podejmowaniem nazbyt ryzykownych decyzji.

Kluczowe różnice między grą w turnieju a grami cashowymi

• Kontrola puli
  • Turnieje: gracze chcą kontrolować wartość puli, żeby unikać wyrzucania żetonów na ręce, które nie mają rangi premium. To ważny element gry, szczególnie jeśli gra się tylko o połowę puli i chce się ograniczyć swój profil.
  • Gry cashowe: głębszy stack i możliwość jego zasilenia w dowolnym momencie sprawiają, że gracze mają większą dowolność w podejściu do budowy puli, czyli mogą robić to przy większym ryzyku. Nadal ważne jest, aby utrzymać wartość puli w ryzach, ale celem będzie walka o maksymalną wygraną na każdej dobrej ręce w każdej rundzie.
• Blef i agresja
  • Turnieje: blef musi być bardziej wyważony, bo już jedna duża przegrana może doprowadzić do eliminacji. Agresywne zagrania też nie mogą być prowadzone bez zastanowienia, szczególnie w kluczowych momentach, na przykład w bubble’u. Przesadna agresja zwykle wywoła bardzo poważne konsekwencje.
  • Gry cashowe: blef można stosować częściej i będzie on średnio bardziej skuteczny, bo zachowanie stacka jest nieco mniej istotne. W takich grach możesz sobie pozwolić na większą agresywność, wykorzystywać przewagę pozycji i teksturę stołu do skutecznej presji.
• Zarządzanie bankrollem
  • Turnieje: kiedy skończą się żetony, kończy się udział w turnieju, więc stackiem trzeba zarządzać bardzo rozważnie. Nie wchodź w sytuacje, z których możesz nie wyjść cało.
  • Gry cashowe: zarządzanie bankrollem jest ważne, ale zawsze można uzupełnić stack i nie ma ryzyka trwałego wypadnięcia z gry. Budżet kontroluje się raczej po to, aby w obliczu nieuchronnych wzlotów i upadków można było po prostu dłużej się bawić bez wydawania dodatkowych pieniędzy.

STRATEGIA NA POKERA OMAHA HI-LO NA ŻYWO

W grze Omaha Hi-Lo na żywo jest kilka dodatkowych elementów strategii, które umykają uwadze i nie są aż tak istotne w przypadku gry w pokera online:

• Zarządzaj wartością puli, by chronić swój stack. Nie pompuj puli przy marginalnych rękach.
• Graj agresywnie z późnej pozycji, bo masz wtedy maksimum informacji o przeciwnikach.
• Wybieraj ręce, które pozwalają wygrywać i z najniższej wartości i z najwyższej (A-2, A-3).
• Wypatruj sygnałów, nerwowości lub zawahania przeciwnika, który staje w obliczu wysokich zakładów.
• Obserwuj wzorce obstawiania graczy, żeby oceniać siłę ich rąk i dopasowywać na bieżąco własną strategię. Na każdego gracza możesz znaleźć inne zagrywki strategiczne.
• Jeśli masz rękę z potencjałem do rozbudowy, rozważ półblef.

FAQ